ارمغان؛ پایانی برای داستان تلخ زنان زندانی

داستان زنان زندانی، کمی متفاوت از مردان رقم می‌خورد. بسیاری از آن‌ها تا زمانی که نام مجرم بر پیشانی‌شان حک می‌شود، حتی نمی‌دانند که جرمی مرتکب شده‌اند. این مساله در میان زنانی که قربانی جرائم غیرعمد می‌شوند نیز بیشتر محسوس است. مطابق آمار ارائه شده از ستاد دیه کشور، تنها ۲۰۰ زن زندانی مرتکب جرائم غیرعمد در زندان‌های کشور وجود دارند که هیچ پرونده قضایی پیش از بازداشت نداشته‌اند. زنانی که بیشتر قربانی جرائم و خواسته‌های مردان خود می‌شوند و یا در اثر تصادف گرفتار زندان می‌شوند. آن‌ها ضامن همسران و یا پدران خود می‌شوند و در این میان قربانی بازی هستند که نقشی در آن ندارند. ‌زندگی زنان در زندان نیز دستخوش تغییرات فراوانی می‌شود. انگ‌زنی به آن‌ها نه تنها ممکن است زندگی‌شان را تا ابد دگرگون کند، بلکه می‌تواند تأثیر مستقیم روی وضعیت خانواده آن‌ها داشته باشد.

بیشتر زنانی که مرتکب بزه می‌شوند از محلات آسیب دیده تهران می‌آیند، آن‌ها ساکنین سکونت‌گاه‌های غیررسمی هستند و نبودن آن‌ها به عنوان مادر بالای سر فرزندان می‌تواند تأثیر مستقیم روی وضعیت فرزندان آن‌ها بگذارد. زندگی زنان در زندان بیش از مردان دچار تغییرات منفی می‌شود و باید فکری به حال بعد از آزادی آن‌ها نیز کرد. از طرفی قرار نیست تمام زندانیان از یک محل و یک فرهنگ باشند. سر زدن به پرونده زندانیان خصوصاً در دایره جرائم غیرعمد می‌تواند مصداق جمله‌ای کلیشه‌ای اما واقعی باشد؛ شاید برای شما هم اتفاق بیفتد! شاید برای شما هم اتفاق بیفتد در یک تصادف غیرمنتظره جان یک نفر را بگیرید، ممکن است در این داستان تلخ پای شما به زندان باز شود، ممکن است در یک مشکل کارگاهی، به عنوان یک مجرم در زندان روزگار بگذرانید، اما این انصاف نیست شما را به عنوان تبه‌کار بشناسند.

در چنین شرایطی فاصله شما به عنوان یک شهروند عادی تا تبدیل شدن به یک مجرم سابقه دار تنها یک قدم خواهد بود. حالا در جامعه‌ای که مردسالار تلقی می‌شود، در جامعه‌ای که تابوها و انگ‌ها به لحظه‌ای زنان را نشانه می‌روند، ماندن در زندان می‌تواند بنیان خانواده‌ها را متلاشی کند، فرزندان مادر زندانی را که ناخواسته و تنها برای امضای چک ضمانت به زندان افتاده، سیل تهمت‌ها و انگ‌ها را به جان می‌خرند، آن‌ها به خاطر داشتن مادر زندانی از جوامع کوچکی چون محلات و دوستان طرد می‌شوند و این آغاز سراشیبی سقوط در سکونت گاه‌های غیررسمی است. همه این‌ها بهانه‌ای است برای چاره اندیشیدن برای وضعیت قربانیان جرائم غیرعمد.

از ابتدای ورود شهین‌دخت مولاوردی، به عنوان معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری به هیئت دولت، اندیشیدن به وضعیت زنان زندانی در رأس برنامه‌های این معاونت قرار گرفت. و حالا پس از رایزنی‌های فراوان و جلسات مشترک و متعدد تشکیل شده میان ستاد دیه کل کشور و معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری از تولد حضرت فاطمه زهرا (س) کمپینی به نام ارمغان متولد شد تا به بهانه آن زنان پیش قراول آزادی مادران دربند باشند. در این پویش، که تا تولدحضرت فاطمه معصومه (س) ادامه پیدا خواهد کرد، زنان و در صورت تمایل مردان کارمند وبا تخصیص ۵ رقم آخر فیش حقوقی به آزادی زنان زندانی راه را در ابتدا برای آزادی ۲۰۰ زن زندانی مرتکب جرائم غیرعمد هموار می‌کنند. مردم نیز می‌توانند با ورود به درگاه پرداخت الکترونیکی #۱۰۱*۷۸۰* سهمی هرچند کوچک در آزادی زنان زندانی داشته باشند.

کمپینی که با دعوت از هنرمندان و انتخاب سفیری از میان آن‌ها توانست اولین گام‌ها را محکم بردارد. و حالا سحر دولتشاهی به عنوان سفیر این پویش در کنار معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، با حضور در خانه زندان زندانی پای دردودل ها آن‌ها می‌نشیند و برای آزادی آن‌ها تلاش می‌کند. «ارمغان» در ابتدای راه است و با تولد حضرت معصومه (س) هرچند پویش به پایان می‌رسد، اما ابتدای راه آزادی بقیه زنان است. با این هدف که سایه مادران به خانه بازگردد. و چراغ خانه‌ها دوباره روشن شود، با امید آن که زندان‌ها کوچک‌تر شوند، دیوارهایشان کوتاه شود و مادران پر پروازشان را برفراز آسمان‌ها بگسترانند.