نظر آیدین آغداشلو درباره‌ی واگذاری موزه‌ هنرهای معاصر / هیچ‌جای دنیا چنین کاری را نمی‌کنند

به گزارش خبرگزاری خبرهدف،‌ او این یادداشت را پس از آن نوشته که خبر واگذاری موزه‌ی هنرهای معاصر تهران رسانّه‌ای شد و این خبر اعتراضات هنرمندان و دوستداران هنر در ایران را برانگیخت.

براساس این خبر، موزه‌ی هنرهای معاصر،‌صبا و فرهنگسرای نیاوران به بنیاد رودکی (به‌عنوان بخش خصوصی) واگذار شده‌. مسئولان معاونت هنری وزارت ارشاد این خبر را تکذیب کرده‌اند،‌اما تصاویری از نامه‌های واگذاری این بخش‌ها به بنیاد رودکی رسانه‌ای شده‌است.

متن کامل یادداشت آغداشلو بدین شرح است:

در هیچ جای دنیا موزه‌ای به اهمیت «موزه هنرهای معاصر»را به‌دست هیچ مؤسسه خصوصی نمی‌دهند. حتی اگر دولت در آن شریک باشد، این مسئله شگفت‌انگیزی است که با اینکه تکذیب شده اما حتی فکرش هم بی‌معنی است. اگر مسئله این است که موزه را به‌لحاظ مالی نمی‌شود اداره کرد و بودجه ندارند، موزه را تعطیل کنند. در موزه را ببندند، اموالش را نگه دارند و مراقبت کنند. ولی اموال موزه مانند مجموعه جواهرات سلطنتی است و یک مجموعه فرهنگی، تاریخی و متعلق به ملت ایران است. اگر واقعا مسئله بی‌پولی است موزه را تعطیل کنند و هر زمان بودجه کافی داشتند دوباره موزه را باز کنند. ده‌ها موزه در ایران این اتفاق را تجربه کرده‌اند؛ یعنی به علت اینکه امکانات نداشته‌اند برای مدتی تعطیل شده‌اند. موزه هنرهای اسلامی به مدت ١٠ سال تعطیل بود. اما اشیا باید محفوظ بماند و اشیای موزه مطلقا با مجموعه جواهراتی که در بانک مرکزی نگهداری می‌شود، فرقی ندارد.

اگر مجموعه جواهرات سلطنتی را به بخش خصوصی واگذار می‌کنند، این مطلب را راجع به موزه هم عنوان کنند. البته من توصیه نمی‌کنم در موزه را ببندند؛ زیرا موزه انبار نیست و باید به روی مردم باز باشد. راه‌حل مشکلات بودجه‌ای دولت طمع‌کردن به موزه هنرهای معاصر نیست. موزه هنرهای معاصر، موزه مردم است. موزه حتی ارکستر سمفونیک ایران نیست که آن را به بخش خصوصی واگذار کنند و ماهیت آن فرق می‌کند. بیشترین شاهکار‌های ممکن در این موزه است. این شاهکار‌ها نه‌تنها مجموعه هنرهای غربی و مدرن ایران را شامل می‌شود بلکه در این موزه عالی‌ترین صفحات شاهنامه شاه‌طهماسبی نگهداری می‌شود و من درک نمی‌کنم ریشه این فکر از کجا آمده است.

این موزه ذخیره عظیمی از آثار فرهنگی است. مثل اینکه بگویند موزه ایران باستان را با کتیبه‌ها و لوح‌های هخامنشی می‌خواهیم به یک مؤسسه خصوصی واگذار کنیم. کدام موزه بزرگ دنیا در دست یک مؤسسه خصوصی است؟ هر موزه بزرگ دنیا از دولت پول می‌گیرد و بودجه دولتی دارد. مگر موزه متروپولیتن این‌طور نیست؟ مگر موزه لوور این‌طور نیست؟ تمام موزه‌های بزرگ همین‌گونه‌اند. موزه بریتانیا مجانی است و اصلا درآمدی ندارد. من واقعا درک نمی‌کنم که این فکر شگفت‌انگیز از کجا شروع شده و اصلا هدف چیست؟ اگر هدف درآمدزایی است که هیچ موزه‌ای در دنیا درآمدزایی نمی‌کند و حالا اگر این موزه به بخش خصوصی واگذار شود تضمینی برای درآمدزایی وجود دارد؟ این اتفاق درباره موزه اهواز هم افتاد، اما اینجا صحبت از‌ میلیاردها دلار اموال موزه است. همان چند ورق شاهنامه شاه‌طهماسبی ارزشی بالای یک‌میلیارد دلار دارد. من از این بابت خیلی متأثر شدم و همین مطالب را خواهم نوشت و در روزنامه‌ها به انتشار می‌رسانم چون این فکر، فکر بسیار غلط و غیراجرائی است. تصور می‌کنم مطرح‌شدن این مسئله به این وسعت و جانبداری هنرمندان از اینکه این فکر غلط کنار گذاشته شود، بسیار بجا بوده است. این موضوع باید با روشنگری همراه شود و از این گنجینه ملی آثار فرهنگی زنده و پویا حمایت و محافظت شود.