ارسال بو از طریق اینترنت ممکن می‌شود؟!

دانشمندان مالزیایی موسسه “ایمجینیرینگ” موفق به اختراع دستگاهی شده‌اند که با تحریک الکتریکی نورون‌های بینی موجب می‌شود کاربر عطرهایی که در محیط موجود نیست را حس کند.

به گزارش خبر هدف  به نقل از اسپکتروم، ایده حس کردن بوهای موجود در محیط فیلم‌ها و مستندها ایده جدیدی نیست. به طوری که سابقه تلاش برای دستیابی به آن به سال 1959 بازمی‌گردد که طی آن یک تکنولوژی به نام “AromaRama” برای پخش بوی محیط در مخاطبان استفاده شد.

مزیت این فناوری، افزایش تعامل است. چرا که به عنوان مثال وقتی یک صحنه در یک باغ گرفته می‌شود، تماشاگران می‌توانند بوی گل‌ها را از پشت تلویزیون حس کنند.

عصری که ما می‌توانیم بوی الکتریکی ایجاد کنیم!

اکنون در سال 2018 دانشمندان به یک روش بسیار کارآمد رسیده‌اند که می‌تواند نتایج نزدیکی به دست آورد.

محققان موسسه”ایمجینیرینگ”(Imagineering) در مالزی روش جدیدی را کشف کرده‌اند که می‌تواند عطر محیط مجازی را در بینی کاربر بسازد و قصد دارد از آن در برنامه‌های مبتنی بر واقعیت افزوده(AR) و مجازی(VR) استفاده کند.

محققان این فناوری را بوی دیجیتال نامیده‌اند. در حال حاضر آنها با تداخل الکترودهای نازک در تماس با پوشش داخلی بینی انسان موفق به انجام این کار شده‌اند.

بله، نسخه فعلی نیاز دارد تا دو سیم در سوراخ بینی شما وارد شود.

گفته می‌شود محققان در حال ایجاد یک نمونه کوچکتر از این تکنولوژی هستند تا بتوان آن را به راحتی حمل و استفاده کرد.

ایده این اختراع از ذهن “کاسون کارونانایاکا” می‌آید که از این نوآوری به عنوان پروژه دکترای خود استفاده کرد. این اختراع با کمک “آدریان چوک” که در حال حاضر مدیر موسسه است، محقق شد.

کاسون رویای اینترنت چند حسی را در سر می‌پروراند که طی آن بتوان همه حواس را از طریق اینترنت منتقل و تجربه کرد.

اولین نسخه این دستگاه شامل کارتریج‌های شیمیایی است که مواد شیمیایی را برای تولید بوها مخلوط و آزاد می‌کند. اما این چیزی نبود که کاسون می‌خواست. وی می‌خواهد یک سیستم ایجاد کند که بتواند تنها به وسیله الکتریسیته عطر تولید کند.

تیم کاسون همچنین با استارتاپ ژاپنی موسوم به “سنتی”(Scentee) همکاری می‌کند تا یک گجت گوشی هوشمند بسازند که بتواند بوی مورد نظر کاربر را ایجاد کند.

این تیم برای ایجاد یک سیستم تمام الکتریکی، در حال کار بر روی نورون‌های انسانی است. این آزمایش نیاز به وارد کردن دو سیم در بینی کاربر دارد. الکترودها با فرستادن بار الکتریکی به ناحیه دریافت بو در بینی موجب تحریک بینی فرد برای احساس بوی مورد نظر می‌شوند.

کارونانایاکا گفت: ما می‌بینیم که کدام مناطق از مغز در شرایط مختلف و احساس بوهای متفاوت فعال می‌شوند و سپس هر دو الگو را با هم مقایسه می‌کنیم. آیا مناطق یکسان را فعال می‌کنند؟ اگر چنین باشد، این منطقه از مغز می‌تواند هدف پژوهش‌های آینده باشد.

محققان هر دو عامل آمپر و فرکانس جریان را تغییر دادند تا تاثیر احساس بوهایی که ایجاد کرده‌اند را رصد کنند. برای بعضی از ترکیبات الکتریکی معین، بوی ادراک شده، خالص یا بوی شیمیایی موجود در طبیعت بود.

اکنون بخش بعدی تعیین پارامترهای دقیق برای ایجاد بوهای خاص است. همچنین تیم می‌خواهد دستگاه را دوباره طراحی کند تا کاربر در استفاده از آن راحت‌تر باشد.

بسیاری از شرکت کنندگان آزمایش را نیمه کاره رها کردند، چرا که ادعا می‌کردند فرآیند کار دستگاه، آزار دهنده است.

تکمیل این تکنولوژی دارای امکانات بالقوه فراوانی است که به افراد مبتلا به اختلال بویایی کمک شایانی خواهد کرد.

حتی سازندگان محتوا با استفاده از شبیه سازهای مغناطیسی مستقیم در هدست‌های واقعیت مجازی می‌توانند امکان حس بوی محیطی که کاربران در حال دیدن آن هستند را فراهم کنند.