به استناد این اسناد،صالحی‌امیری هم در شهرداری می‌ماند و هم کمیته ملی المپیک!

به گزارش خبرگزاری خبرهدف ؛ قوی ترین مدیری که در اطراف دولت برای کمیته ملی المپیک وجود داشت و تقریبا همه اهالی ورزش برای حضورش اجماع داشتند ، رضا صالحی امیری بود. مردی که در ابتدای دولت چند روزی سرپرست وزارت ورزش شد و حتی به عنوان وزیر پیشنهادی این وزارتخانه راهی بهارستان شد اما رای نیاورد. او بعد از این به وزارت ارشاد رفت اما ارتباطش با ورزش قطع نشد.

4 سال قبل این مدیر ، خودش بود که مقدمه ریاست کیومرث هاشمی را بر کمیته المپیک آغاز کرد و وقتی این بار خودش تصمیم گرفت بیاید ، کیومرث خیلی سریع میدان را برای او خالی کرد. خودش هم البته می گوید:«وقتی آقای صالحی امیری تصمیم به ورود گرفت ، به دلیل شناختی که از ایشان و مدیریت شان داشتم و به خاطر احترامی که برای شان قائل شدم دیگر برای هیچ جایگاهی هم ثبت نام نکردم .» او کنار کشید و بازی را در اختیار نماینده مورد نظر دولت داد. صالحی امیری اما در بدو ورود با مشکلی اساسی روبرو شد. نجفی شهردار تهران گفت این حضور صالحی امیری در ورزش ، سبب می شود تا او دو شغله باشد و باید تنها یکی از این سمت ها را بر عهده داشته باشد.

صالحی امیری و دوستانش اما به چنین نظری اعتقاد ندارند. آنها اعتقاد دارند در اساسنامه کمیته ملی المپیک ایران تنها سمتی که شغل محسوب می شود ، سمت دبیرکلی است. اگرچه بقیه چنین نظری ندارند و مثلا وقتی 4 سال قبل علی دبیر در شورای شهر بود ، تنها توانست برای نایب رئیسی کاندیدا شود که شغل رسمی محسوب نمی شود. البته از میان اعضای هیات رئیسه ، کرسی های هیات اجرایی که برای روسای فدراسیون های ورزشی است هم شغل محسوب نمی شود.

در اساسنامه ای که انتخابات بر اساس آن برگزار شده است ، تنها جایی که به طور وضوح شغل محسوب شده است ، پست دبیرکلی کمیته یا مهمترین کرسی اجرایی آنجاست که مسئولش باید به طور تمام وقت در حال انرژی گذاشتن باشد.

استعلامات و اسنادی که به تائید قوه مقننه هم رسیده ، نشان می دهد که ریاست کمیته ملی المپیک بر اساس اساسنامه کمیته حتی شغل نیست اما باید دید نهادهای بازرسی در این باره چه نظری دارند. در یکی دو روز گذشته هجمه شدیدی علیه صالحی امیری به راه افتاده و بسیاری او را با الهام در دولت احمدی نژاد مقایسه می کنند و رسانه های اصولگرا انتقادات تندی از این باب به این مدیر دولت وارد می کنند.

صالحی امیری اما می تواند با استفاده از جایگاه کلیدی اش در شهرداری و البته روابطش با دولت به کمیته ملی المپیک ، هویتی دوباره ببخشد و کمک کند به بهتر اداره شدن این نهاد تصمیم ساز در ورزش ایران.