جروزالم پست: توافق هسته‌ای با ایران، هیچ چیز در برابر همه چیز

به گزارش هدف به نقل از پایگاه اطلاع رسانی جروزالم پست در اين مقاله كه به قلم إليوت آبرامز، نومحافظه كار مشهور و تندروي آمريكايي نگاشته شده، آمده است:

اكثر منتقدين توافق هسته اي با ايران يا برجام اعتقاد داشتند كه هزينه هاي اين توافق بيش از فايده هاي آن است. موافقين برجام هم ادعا مي كردند فايده هاي اين توافق بر هزينه هايش توفق دارد. با اين حال، امروز و بعد از يكسال تجربه، مشخص شده است كه هر دو گروه اشتباه مي كرده اند: چراكه برجام كوچكترين فايده اي نداشته است.
اجازه بدهيد اين توافق را براساس استدلالاتي كه در خلال توافق مطرح شدند، بررسي كنيم. در تمامي اين موارد- به جز يك موضوع كه به آن خواهيم پرداخت- نادرستي استدلالات مطروحه ثابت شده اند.

اول، شفافيت:
در ١٤ ژوئن ٢٠١٥، آقاي اوباما گفت:” به يمن اين توافق، ما براي اولين بار در موقعيتي خواهيم بود كه بتوانيم تمامي تعهدات [ايران] را راستي آزمايي كنيم. معني اين موضوع اين است كه اين توافق بر اساس راستي آزمايي، و نه اعتماد بِنَا نهاده شده است. ” روز بعد هم وي گفت كه اين توافق، ” نظارت بي سابقه و لحظه اي بر تاسيسات هسته اي كليدي ايران برقرار كرده و جامع ترين نظام بازرسي هاي جامع و سرزده” را در تاريخ فراهم خواهد كرد.
يا اين وجود، دو گزارش فصلي أمسال آژانس بين المللي انرژي اتمي شامل كمترين ميزاناطلاعات از برنامه هسته اي ايران بود. چطور چنين چيزي ممكن است؟ يوكيا آمانو، رييس آژانس در مارس گذشته به اين سوال پاسخ مي دهد: ” مبناي تهيه گزارش هاي قبلي آژانس، قطعنامه هاي شوراي امنيت بودند، ولي اكنون اين قطعنامه ها پايان يافته اند. به عبارت ديگر، چنين قطعنامه هايي ديگر وجود ندارند. ” و لذا، دسترسي ما هم به اطلاعات قبلي خاتمه يافته است.

دوم، دسترسي به پارچين، سايت هسته اي نظامي ايران
يكسال قبل آقاي اوباما به همگي ما اطمينان داد كه آژانس ” به توافقي بر ايران دست يافته است كه بر اساس آن به آنچه براي تكميل تحقيقاتش درباره ابعاد احتمالي نظامي تحقيقات هسته اي گذشته ايران نياز دارد، دسترسي يابد. ”
اين موضوع كاملا غلط از آب در آمد، و توافق با آژانس به ايران اجازه داد تا “بازرسي هاي (ايران) از خود” را نيز پيوسته نقض شود و به يك جوك كثيف تبديل شود.
در حقيقت برخي ذرات اورانيوم كه در جريان يكي از بازرسي هاي آژانس در پارچين پيدا شده بود، نياز جدي به اين داشت كه با بازديدهاي تكميلي ديگري منشا اين ذرات- كه ممكن بود به يك برنامه قبلي توليد سلاح هاي هسته اي مربوط باشد- بررسي شود. با اين حال توافق آژانس با ايران اجازه هيچ بازديدهاي را از پارچين نداد. پرونده بسته شد و ايران برنده آن شد.

سوم، موشك هاي بالستيك
جان كري، وزير امور خارجه، يكسال قبل (در كنگره) شهادت داد كه توافق جديد “دقيقا با همان” زبان و روال قبلي ايران را از توسعه موشك هاي هسته اي بازخواهد داشت. اين گفته نيز چرند از آب درآمد. توافق، و همينطور قطعنامه ٢٢٣١ شوراي امنيت، به جاي ممنوعيت، از ايران “درخواست نموده است كه” موشك هاي بالستيك خود را توسعه ندهد. يا كري نمي دانسته كه راجع به چه چيزي مذاكره مي كرده است و يا اين كه به سادگي توسط ايرانيان فريب خورده است.

چهارم، تحريم ها و اقتصاد ايران
به تمامي ما گفته شده بود كه تحريم هاي غيرهسته اي ايران باقي خواهند ماند و حتي تشديد خواهند شد. ولي امسال، كري به كشورهاي جهان سفر مي كند و خواستار سرمايه گذاري در ايران مي شود! در واقع وي تبديل به يكي از اعضاي اتاق بازرگاني جمهوري اسلامي شده است. و دولت اوباما با هر تلاشي از سوي كنگره براي افزايش تحريم هاي حقوق بشري و حمايت از تروريسم ايران مقابله مي كند.

پنجم، برجام يك پيروزي براي “ميانه روها” بود.
به ما اين موضوع گفته شد و همچنين اين كه رفتار واقعي ايران تغيير خواهد كرد.
بله، رفتار ايران تغيير كرده است، ولي كاملا در جهت منفي. در ماه مه گذشته، شوراي نگهبان ايران يك افزايش نود درصدي براي هزينه تري نظامي ايران در سال آينده را تاييد كرد. اين در حالي بود كه امسال دولت آمريكا ١.٧ ميليارد دلار براي حل و فصل يك دعواي حقوقي در رابطه با توقيف أموال ايران در سال ١٩٧٩ پرداخت كرد، و تهران بلافاصله تمام اين مبلغ را به بخش نظامي اش اختصاص داد.

در همين ارتباط بد نيست نگاهي به رفتارواقعي ايران در يكسال گذشته بعد از اين “پيروزي ميانه روها” بياندازيم:

– به تهديد آمريكا و اسراييل به نابودي ادامه داده است، لذا لفاظي هاي خشن به هيچ عنوان تغييري نكرده است.
– حملات سايبري را به آمريكا آغاز كرده است.

– آمريكايي ها را به گروگان گرفته و از آنها براي ضمانت آزادي يا بخشش ناقضان تحريم ها بهره برداري كرده است؛ و هنوز چندين آمريكا را در زندان نگه داشته است.
– تفنگداران آمريكايي را در خليج (فارس) دستگير و با آنها بد رفتاري كرده است، و بعد از آن با نقض قوانين حقوق بين الملل از تصاوير آنها بهره برداري تبليغاتي نموده است.
– حمايت ها از گروههايي نظير حماس، جهاد اسلامي فلسطين و حزب الله را افزايش داده است، و همينطور به حمايت از حكومت بشار أسد در سوريه و حوثي ها در يمن ادامه داده است. بعلاوه گزارش ها حاكي از افزايش اقدامات خرابكارانه ايران در بحرين هستند.
بنابراين توافق هسته اي همه چيز را از جهات گوناگون بدتر كرده است: با توانمند سازي ايران و بدون اين كه كوچكترين رفتار ايران را تعديل كند؛ با دسترسي كمتر به اطلاعات برنامه هسته اي ايران به جاي افزايش دسترسي به اين اطلاعات؛ و بدتر از همه، با مشروعيت بخشيدن به برنامه هسته اي ايران.
اين قصه كه برجام به “ميانه روها” در تهران كمك مي كند تا يك ايران جديد را بسازند، نه تنها غلط بود، بلكه يك دروغ عمدي بود و كساني كه اين دروغ را به ما فروختند، ازنادرستي آن خبر داشتند. كافي است مصاحبه پنجم ماه مه ديويد ساموئلز از نيويورك تايمز با بن رودز، معاون مشاور امنيت ملي آمريكا را در نظر بگيريد.
ساموئلز در جريان اين مصاحبه نتيجه مي گيرد كه طرح شكاف عميق بين ميانه روها و تندروها در تهران توسط تيم رسانه اي دولت اوباما براي فروختن اين توافق در آمريكا ساخته و اختراع شده است. ساموئلز مي نويسد:” اين ادعا كه در ايران يك واقعيت جديد به وجود آمده است از نظر سياسي براي دولت اوباما قابل استفاده بود. با جلب نظر طيف وسيعي از عموم مردم به اين ايده كه شكاف عظيمي در حكومت ايران وجود دارد، و اين كه مخاطب دولت آمريكا، ايرانيان ميانه رويي هستند كه خواهان روابط صلح آميز با همسايگانشان و با آمريكا هستند، اوباما قادر شد از بحث هاي مناقشه آميز و تعيين كننده درباره تبعات واقعي انتخاب هاي دولتش در اين موضوع دوري نمايد. ”
بطور دقيق تر: دولت آمريكا با اين اقدام حكومت ايران را تقويت كرد، و دقيقا مي دانست چه كاري دارد انجام مي دهد. اين بخشي از سياست اوباما بود تا قدرت رو به افزايش ايران را قبول كند و به آن مشروعيت بخشد، كه اين موضوع در مصاحبه مشهور اوباما در آوريل گذشته با جفري گلدبرگ از مجله آتلانتيك اين گونه بيان شد: “به دوستانمان و همينطور به ايرانيان مي گويم كه به يافتن راهي موثر براي شراكت در جوار هم نياز دارند. ”
در واقع اوباما به جاي مقابله و خنثي سازي قدرت ايران، در حال قبولاندن آن است، و توافق هسته اي بخشي از اين سياست است.

بنابراين آيا هيچ نكته مثبتي در توافق هسته اي با ايران وجود ندارد؟ استثنائي كه من در ابتداي مقاله بعنوان تنها فايده اين توافق به آن اشاره كردم كدام است؟ در پاسخ، توافق هسته اي دستيابي ايران به تسليحات هسته اي را به تاخير انداخت، ولي در عِوَض به آن مشروعيت بخشيد. اين تاخير دهساله، مي تواند بعنوان يك “دستاورد” مورد توجه قرار گيرد.
اين دستاورد به همه ما تعلق خواهد داشت، در صورتي كه ايران توافق را رعايت كند و بطور واقعي برنامه اش را كند نموده و از “حد آستانه گريز هسته اي” تجاوز نكند.
ولي زمان گريز هسته اي ايران چقدر است؟ سال گذشته به ما گفته شد كه اين زمان يكسال است. موسسه علوم و امنيت بين المللي به ما مي گويد كه زمان واقعي اين گريز هسته اي ممكن است فقط هفت ماه باشد.
با توجه به اطلاعات محدودي كه گزارشات فعلي آژانس ارايه مي دهند، ما اطلاعات بسيار كمتري از اطلاعات قبلي در دسترس داريم. أولي هاينونن، معاون سابق مدير كل آژانس در اين رابطه مي كويد كه گزارش فصلي آژانس ” حاوي اطلاعاتي راجع به تعداد و نوع روتورها و بالشتك هاي سانتريفيوژ هاي موجود در أنبارهاي ايران نيست. اين قطعات در تخمين زمان گريز بسيار مهم هستند، و نصب مجدد آنها در سانتريفيوژهاي پيشرفته جمع آوري شده و يا نصب آنها در سانتريفيوژهاي جديد، مي تواند مستقيما بر زمان يكساله گريز هسته اي كه برجام بر حفظ آن تاكيد مي كند، اثر بگذارد. ”
بنابراين چيزي كه شما امروز بعد از گذشت يكسال از توافق هسته اي در دست داريد، عبارتند از: زمان گريز هسته اي واقعي ايران را نمي دانيم؛ به اين برنامه هسته اي مشروعيت بخشيده ايم، حكومت ايران را با پول و يك پيروزي تبليغاتي تقويت كرده ايم؛ و شاهد افزايش حمايت ايران از ترور و تهديد هستيم.
در حال حاضر، ابعاد اين توافق بعنوان يك فاجعه – چنانچه مخالفانش آن را خوانده اند- هر روز بيشتر از پيش روشن مي شود. بياييد اميدوار باشيم قبل از اين بسيار دير شود، همگي از خواب بيدار شويم.