خبری که باید آن را جدی گرفت

دوباره شایعه جدایی کروش از تیم ملی؛ به نظر می رسد این بار باید خبر را جدی گرفت.

تیمی سراغ او آمده که پیش از این هم مشتری اش بود؛ مکزیک. احتمالا کسی نمی داند مکزیکی ها قبل از جام جهانی برزیل هم به دنبال کارلوس بودند. اگر پای تعهد وسط نبود، در برزیل کروش به جای ایران، روی نیمکت آزتک ها می نشست. وقتی این تیم به پلی آف رفت و سرمربی اش برکنار شد، مکزیکی ها سریعا سراغ کارلوس آمدند. به او پیشنهاد رسمی دادند تا روی نیمکت شان بنشیند اما کارلوس کروش گفت: «من به ایران تعهد دارم و همین جا می مانم.» مکزیک بدون کروش به پلی آف رفت و توانست به جام جهانی صعود کند.
حالا بیشتر از یک سال از آن روزها گذشته و مکزیکی ها دوباره سراغ کارلوس آمده اند. با وجود قهرمانی در گلدن کاپ، سران فوتبال مکزیک از تیم ملی شان رضایت ندارند و احتمالا طی روزهای آینده میگوئل هررا را برکنار خواهند کرد. حالا دوباره مکزیکی ها به یاد کارلوس کروش افتاده اند و او را می خواهند؛ همکاری خوبی که می تواند به نفع دو طرف باشد. کروش حداقل از شرایط نابسامان فوتبال ایران دور می شود و به جایی می رود که فوتبالش در دنیا حرف هایی برای گفتن دارد. از طرفی مکزیکی ها مربی با تجربه ای را جذب می کنند که در جام جهانی با ایران نشان داد هنوز حرف های زیادی دارد.
این بار به نظر می رسد دیگر کروش مثل گذشته پاسخ مکزیکی ها را ندهد، اینکه تعهد دارد و می خواهد بماند. حالا همه چیز عوض شده است. مشکلات موجود بین وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال لاینحل به نظر می رسد. این مشکلات به قدری عدیده است که وزیر و معاون هایش حتی برای مراسم بهترین های سال فوتبال ایران، حضور نداشتند تا به نوعی نارضایتی خود را از مدیریت فدراسیون فوتبال نشان دهند. کروش می گوید: «راستش هیچ چیز عوض نشده است و ما همچنان مشکلات قدیمی را داریم.»
چه کسی در خاطر دارد که مرد مبارز تیم ملی در طول 5 سال گذشته اینقدر چهره بازنده ها را بگیرد؟ کروش در سال های حضور در ایران اینقدر پیر شده که حالا طاقت مشکلات را نداشته باشد و برای اولین بار نزدیک به 2 ماه از فوتبال ایران دور باشد. کروش 7 ماه از فدراسیون فوتبال هم حقوق نگرفته و به سادگی می تواند قراردادش را فسخ کند. وقتی تعهدات به او هم عملی نشده، احتمال پاسخ مثبت این مربی به مکزیکی ها قوت گرفته است. کروش دیگر آن مرد مبارزی نیست که بایستد و با مشکلات بجنگد. می توان در تک تک جملات او اثر این خستگی را دید. در 5 سال گذشته مشکلات مالی تیم ملی، لغو اردوها و همچنین ناهماهنگی ها کروش را آزار داد با این حال هیچگاه از مبارزه عقب نشینی نکرد. وقتی در بازی برگشت ازبکستان باخت و خیلی ها او را تحت فشار گذاشتند تا برود، در تیم ملی ماند و در نهایت ایران را با آن برد تاریخی مقابل کره جنوبی به جام جهانی برد. اما کروش این روزها از وضعیت موجود خسته شده است. اینکه تیم ملی همچنان قربانی اختلافات وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال می شود و امکانات خوبی در اختیار ایران قرار نمی گیرد.
آیا این بار جدایی کروش جدی تر از همیشه است؟ آیا مکزیکی ها می توانند سرمربی ایران را جذب کنند؟ آنچه پیداست، کروش برای فسخ قرارداد مشکلی ندارد. طبق قرارداد او اگر 6 ماه حقوقش را نگیرد می تواند فسخ کند. آیا کفاشیان می تواند دوباره با تیزهوشی مدیریتی خود کروش را نگه دارد و یا اینکه اتفاقات تازه تری می افتد؟