روحانی: نان‌ برخی در دعواست

به گزارش خبرهدف ، حجت الاسلام حسن روحانی که برای آیین بازگشایی دانشگاه ها به دانشگاه تهران رفته است، گفت: بسیار خوشحالم که در آغاز سال تحصیلی 96- 07 موفق شدم در محضر اساتید و دانشجوبان آغاز سال تحصیلی را تبریک و تهنیت عرض کنم. برای ما آغاز مهر ماه و شروع تحصیلات دوران ابتدایی و دانشگاهی بسیار حائز اهمیت است.

اهم اظهارات روحانی به نقل از خبرگزاری ها به شرح زیر است:

*امسال مهرماه ما مصادف است با ایام سوگواری سالار شهیدان و یارانش که بزرگترین منبع فرهنگی و انگیزشی برای جامعه ما در مسیر معنویت، استقامت و اصلاح جامعه است.

*حادثه عاشورا و فرهنگ مکتب امام حسین تابلو کامل با همه دقت ها و ظرافت ها است. معمولا ما تنها به گوشه ای از این تابلو نظر می افکنیم. آزادی، آزادگی، ایثار، ادب، اخلاق، صلح دوستی، اصلاح جامعه، دلسوزی حتی برای دشمنان بخش دیگری از این تابلو هست که کمتر به آن توجه می کنیم.

*امام حسین برای اینکه حرمت حرم شکسته نشود از مکه خارج شد. حرمت آبروی مومن نیز مانند حرمت کعبه است و امام حسین برای اینکه حرمت مکه شکسته نشود از مکه خارج می شود و چقدر آسان در جامعه ما حرمت افراد خدوم و محبوب مردم شکسته می شود. توسط برخی از قلم ها، زبان ها.

* دانشگاه برای این است که با کتب امام حسین آشنا شویم و آنرا به جامعه منتقل کنیم.

*دانشگاه بزرگترین عامل برای وحدت ملی است. همه به احترام امام حسین بپا می خیزند و نباید خیلی ما به جزئیات عزاداری ها توجه کنیم. پیوند یک ملت با یک فرهنگ، تمام دانشگاه همین است. دانشگاه همیشه گذار بوده گذار از یک جامعه با شرایط استبدادی به سمت یک جامعه آزاد و مستقل، گذار از یک جامعه استثمار شده به سمت استقلال، گذار از شرایط استقرار قدرت تا رسیدن به شایستگی ها و اخلاقی جامعه.

*برخی مدیران جامعه ما تحصیل کرده دانشگاه و برخی تحصیل کرده حوزه هستند. و برای انتخاب مدیران به اصل و نسب آنان توجه نمی کنیم و تنها به شایستگی های فرد توجه می کنیم. دانشگاه امروز متولی تربیت مدیران جامعه است.

* برخورد استاد حتی در دادن نمره، تشویق کردن و نگاه به شاگرد مهم است، همه اینها در کنار هم دانشگاه ایده آل را می‌سازد.

* اساس علم و دانشگاه بر مبنای رقابت است. مقام اساتید بر مبنای رقابت است. غیر از اینها، خیلی از چیزهای دیگر مدخلیت دارد که ما آنها را دخالت نمی‌دهیم. استادی که جزوه امسالش با جزوه ۱۰ سال پیشش جز چند تا لغت، تغییر دیگری نکرده است.

* ما نباید در علم متوقف شویم، هیچ کس نمی‌تواند بگوید من به بالاترین مرحله اخلاق رسیده‌ام. باید مسیر را ادامه دهیم. حتی قرآن هم می‌گوید «عبادت و پیشرفت معنوی تا روز مرگ»؛ یعنی از آغاز تا پایان؛ باید به دنبال علم باشیم.

*متد علمی رقابت‌های دانشگاهی مهم است، دانشگاه تهران همواره یک دانشگاه پرآوازه بوده و انشاءالله خواهد ماند اما باید بین دانشگاه‌های ما رقابت باشد.

* از آغاز تا پایان مهم است با چه متدی رقابت‌های علمی و دانشگاهی را افزایش دهیم. بله دانشگاه همیشه پرآوازه بوده است اما باید رقابتی بین دانشگاه‌ها باشد یا خیر؟ هر کس در انتخابات شرکت کرده است باید تشویق شود اما یک جناح جایزه می‌گیرد و یک جناح دیگر تنبیه می‌شود. این می‌شود اعتماد عمومی؟حالا شاید یک عده‌ای بیکارند و می‌خواهند شغلی داشته باشند. اگر کسی تَکرار کند که مردم بیایند پای صندوق باید تنبیه شود؟ چند بار باید تجربه کنید؟ بگذارید یک رقابت سالم در جامعه ما باشد در همه چیز انحصار خطرناک است. همه را تشویق به نقد کنیم.

* رقابت آزاد باید در جامعه باشد، در اقتصاد و علم انحصار خطرناک است. در مدیریت، انحصار خطرناک است. باید رقابت‌ را آزاد بگذاریم و برای نقد و مشارکت همه را تشویق کنیم. نقد باید آزاد باشد؛ مخصوصاً در دانشگاه. اگر کسی سر کلاس حرفی بزند یا استادی یا دانشجویی موردپسند من نباشد، باید تشویق شود.

* دانشگاه برای این است که مسائل و پیچیدگی‌های جامعه را حل و فصل کند. الان موضوع این شده و می‌گویند انقدر دانشجو از فلان دانشگاه فارغ‌التحصیل شدند و چرا شغل ندارند؟ من از شما دانشگاهیان می‌پرسم ما باید ببینیم برای چه شغلی به دانشگاه و کلاس دانشگاه نیاز داریم و یا اینکه نه همین‌طور دانشجو بگیریم، تربیت کنیم و به جامعه بدهیم.

* همه مشاغل در جامعه نیاز به تحصیل دانشگاهی ندارد، مدیریت نیروی انسانی بر مبنای هرم امکان‌پذیر است نه استوانه. ما همه را می‌بریم کلاس اول، بعد می‌خواهیم همه دکترا بگیرند. باید ببینیم ما چند پزشک، مهندس و یا دکتر نیاز داریم؛ زیاد درست می‌کنیم و بعد می‌گوییم شغل نیست.

* ۴۰ درصد مشاغل در جامعه ما نیاز به تحصیلات دانشگاهی ندارد. اگر تمام پزشک‌های شما متخصص شوند، یعنی دیگر پزشک عمومی نیاز ندارید؟ ما به تخصص به یک حدی نیاز داریم. خیلی مهم است که ما دانشگاه را بر مبنای نیاز جامعه، نیاز مدیریتی جامعه و رفع مشکلات جامعه تنظیم کنیم.

* خوشحالم که از پارسال تا امسال بیش از یک درصد بیکاری کم شده است. البته این به معنی آن نیست که به وضع مطلوب رسیدیم اما نشان‌دهنده این است که مسیر درست انتخاب شده است.

*ما ملت بزرگی هستیم، فرهنگ بسیار غنی داریم، امروز دانشگاهیان و دانشجویان در مسائل روز باید پیشرو باشند.
*سن جوانی و دانشجویی سن نقد و انتقاد و سن خلاقیت است؛ نگذارید عده‌ای جامعه ما را نسبت به آینده مأیوس کنند و کار ارزشمند فرزندان ملت را زیر سؤال قرار دهند. ممکن است یک آقایی در کشوری رئیس‌جمهور شود و همه دنیا را نگران کند و حالا اگر معضلی در کشوری ایجاد شد و این معضل نیز به سایر کشورها سرایت پیدا کرد و هم دچار مشکل شدیم، ما باید مسیر و راهمان را پیدا کنیم.

*برخی نانشان را در دعوا می‌بینند، چرا ما باید با هم نزاع و دعوا کنیم؟ جناح‌های مختلف اشکالی ندارد تفکرات مختلف داشته باشند، اما در منافع ملی همصدا و هم‌نظر باشیم.

*ما در مذاکرات هسته‌ای و در توافق برجام به مواردی رسیدیم و به منافعی رسیدیم غیرقابل بازگشت که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را برگرداند؛ نه ترامپ بلکه ۱۰ ترامپ دیگر هم در دنیا درست شود، آنها غیرقابل بازگشت است.

*در مذاکرات هسته‌ای قدرت سیاسی‌مان را برای جهانیان روشن کردیم، دیپلمات‌های ما آنقدر قدرتمند هستند که با ۶ قدرت جهانی مذاکره کنند، به توافق برسند؛ توافقی که الان آن طرف می‌گوید من فریب خوردم و سر ما کلاه گذاشتند. البته این حرف هم نادرست است. مبنای ما در این توافق برد ـ برد بوده است.

*ما به عنوان توانمند سیاسی در صحنه مذاکرات سیاسی با قدرت حاضر شدیم و نشان دادیم تنها در جنگ قوی نیستیم، بلکه در صلح هم قوی هستیم. ما اتحاد جهانی را علیه ایران شکاندیم. همه علیه ما متحد شده بودند.

*امسال در سازمان ملل آنچه ایران می‌گفت بیش از ۱۹۰ کشور جهان هم آن را می‌گفت و یک کشور به نام آمریکا و یک رژیم اشغالگر به نام اسرائیل علیه ایران حرف می‌زدند؛ آیا این پیروزی برای ما نیست؟ ما در صحنه دیپلماسی جهان پیروز شدیم. ما به دنیا می‌گفتیم در پی ساختن بمب اتم نیستیم، دنبال فعالیت هسته‌ای صلح‌آمیز هستیم. برخی کشورها می‌گفتند ایران دروغ می‌گوید، مخفیانه دارد بمب می‌سازد. برجام پیروزی اخلاقی ما بود؛ به دنیا ثابت کرد ما راست می‌گفتیم و بدخواهان ما دروغ می‌گفتند.
*تمام فشارهایی که بر ما می‌آوردند، بر مبنای یکسری از علائم‌هایی بود که بر مبنای آن می‌گفتند ایران دارد از فعالیت صلح‌آمیزش منحرف می‌شود؛ همان پرونده معروف PMD. همه می‌گفتند صد سال طول می‌کشد تا این پرونده حل شود. ما PMD را حل کردیم و تمام شد؛ این پیروزی حقوقی ماست و از بین نمی‌رود.

*ما قطعنامه‌های سازمان ملل که سال‌ها علیه ما تصویب شده بود را لغو کردیم؛ این پیروزی بین‌المللی ماست که از بین نمی‌رود.

*اگر روزی سازمان ملل بخواهد علیه ما قطعنامه صادر کند، باز هم پیروز می‌شویم، چرا که در گذشته نیز این تجربه را داشته‌ایم.

*تا از قبل برجام دنیا می‌گفت ایران فعالیت هسته‌ای‌اش غیرقانونی است و حق ندارد غنی‌سازی کند و امروز این فناوری از نظر حقوقی یک فعالیت مشروع است. امروز حقوق هسته‌ای‌مان را تثبیت کنیم و این حق مسلم را در سازمان ملل و دنیای دیپلماسی ثابت کردیم و این حق مسلم را از کفِ خیابان بردیم تا وین و نیویورک. چرا یک عده‌ای نادرست با مردم حرف می‌زنند؟

*امروز اگر آمریکا تخلف کند، همه دنیا آمریکا را محکوم می‌کنند نه ایران را؛ بعد می‌گویند چرا به آمریکا اعتماد کردید؟

*قرآن به پیغمبر (ص) می‌گوید که «تو معاهدات فراوانی با کفار بستی و هر دفعه هم آنان نقض کردند». آیا پیامبر (ص) ضرر کرد؟ کسی آنجا پیدا می‌شد می‌گفت اعوذ بالله پیامبر (ص) ساده‌لوح بود؟ کسی که نقض عهد می‌کند، حیثیت خود را زیر پا می‌گذارد؛ ما راه درست را انتخاب کرده‌ایم.

*یکی از وظایف مهم دانشگاه، وظایف سیاسی و واقعیت‌ها را برای مردم گفتن است، در میان شما اساتید علوم سیاسی و اجتماعی است، اساتید فنی و حقوقی وجود دارد و هر کدام به تناسب رشته خودشان بیایند برای کشور اطلاع‌رسانی کنند.

*یک عده‌ای می‌خواهند بگویند ملت ایران ۹۲، ۹۴ و ۹۶ اشتباه کرده است؛ نه اشتباه نکرده، راه درست را برگزیده است. عظمت و اعتبار ایران در جهان بالا رفته است؛ همان که رهبری فرمودند «خواست ما تعامل گسترده با جهان است» و مسیر این تعامل گسترده آماده شده است و در بسیاری از زمینه‌ها راه برای تعامل علمی و فرهنگی بازتر شده است.

*حل معضلات بر عهده همه مسئولین و مردم است، اما دانشگاه به خاطر جایگاهی که دارد و به خاطر علم و دانشی که در اختیار دارد، وظایف سنگین‌تری برای حل مشکلات جامعه بر عهده دارد.

*ما مشکل زیست‌محیطی، کمبود آب و اقتصادی داریم. ما مشکلات بانکی و صندوق‌های بازنشستگی داریم. دولت دو رقم در سال پرداخت می‌کند و اگر این پول را در بخش عمرانی کشور خرج می‌کرد، چه تحولی می‌شد؛ حدود ۴۰ تا ۴۵ هزار میلیارد تومان کمک می‌کند به صندوق‌های بازنشستگی، چرا که این صندوق پول ندارد. ۴۲ هزار میلیارد تومان نیز پول یارانه می‌دهیم؛ اینها با هم می‌شود ۸۲ هزار میلیارد تومان. بنابراین چیزی حدود ۹۰ هزار میلیارد تومان در نظر بگیرید. از بودجه ۳۰۰ هزار میلیارد تومانی، ۹۰ هزار میلیارد تومان از دست دولت گرفته می‌شود.

*کشور با مشکلاتی مواجه است که این مشکلات مربوط به دولت یازدهم و دوازدهم نیست و از قبل به ما ارث رسیده است و ما ارث و قرض را از پیشینیان‌مان برده‌ایم.

*ضمن اینکه مسئول هستیم که به دانشگاهیان کمک کنیم، بنابراین نمی‌خواهم دانشگاهمان را با برخی دانشگاه‌های غربی مقایسه کنم. قبول دارم دولت باید به دانشگاه کمک کند، اما از آن طرف هم توقع دارم همه دانشگاهیان ما معضلات کشور را معضلات دولت ندانند و آن را معضلات کشور بدانند و ما باید برای اینکه این مشکلات را حل کنیم، دست به دست هم دهیم.