وزنامه شرق در گزارشی که در باره تلاش قالیباف بری رئیس جمهور شدن در سال 96 انجام می دهد، نوشته است:
او تصمیم گرفته وجهه سیاسی اصولگرایی خود را برجسته کند. انتقاد از مذاکرات هسته‌ای و سیاست‌های دولت روحانی و دلواپسی برای حجاب و عفاف هم در همین بستر می‌گنجد.
درحالی‌که دولت روحانی در میانه مذاکراتی دشوار با ١+٥ بود و سعی بر رفع تحریم‌ها و بهبود جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی داشت، ساکنان شهر تهران شاهد نصب بیلبوردهای تبلیغاتی علیه دیپلماسی دولت در نقاط مختلف پایتخت بودند که برخلاف سیاست‌های رسمی دولت بود.
گرچه مسئولیت آن بنرها را برخی گروه‌ها و مؤسسات خاص برعهده گرفتند، اما بی‌شک این‌گونه اقدامات بدون اطلاع شهرداری و البته مساعدت این سازمان ممکن و میسر نبود. اما شهردار تهران در همین شهری که بیلبوردهایی با تصویر اوباما و با عنوان «شمر زمانه‌ات را بشناس» نصب شده بود، تعدادی از بهترین آثار هنری جهان را هم به تصویر کشید؛ تهران به‌مثابه گالری بزرگ هنری.
قطعا آن بیلبوردهای شمرگونه برای دلربایی از اصولگرایان و دلواپسان بود و تابلوهای هنری برای اقناع طبقه متوسط شهری؛ طبقه‌ای که باید قانع می‌شد باقر قالیباف با دیگر اصولگرایان تفاوت دارد؛ اصولگرایانی که باید می‌پذیرفتند باقر قالیباف به اصول آنان پایبند است. کنش سیاسی زیگزاگی شهردار تهران همچنان ادامه دارد و او در میانه اصولگرایی و جذابیت اجتماعی گرفتار است. آنچه از شواهد امر پیداست، انتخابات ریاست‌جمهوری سال ٩٦ هم چهره‌ای تکراری به خود خواهد دید. باقر قالیباف؛ مرد همیشه دوم.