یارگیری چراغ خاموش «فراکسیون اعتدال» از اهالی فراکسیون ولایت و امید /مستقل‌ها جریان ساز می‌شوند؟

مناسبات پارلمانی در مجلس دهم هنوز رنگ و بوی جدی به خود نگرفته است، آنانی که خود را فراکسیون ولایت می‌نامند گرچه از اکثریت بودن خود روایت دارند اما هستند اصولگرایانی که معتقدند فراکسیون ولایت یک تجمع اصولگرایانه برای انتخابات هیات رییسه مجلس بوده و حاضر نیستند دور میزی بنشینند که برخی تندروها در آن حضور دارند.

سوی دیگر فراکسیون امیدی ها هستند، آنها که با لیست امید پا به بهارستان گذاشتند و عقبه سیاسی نه چندان روشن برخی از آنها از ابتدا موجب نگرانی جدی چهره‌های اصلاح طلب بود، فراکسیون امیدی که در چند بازی رقابتی در پارلمان چندان در حد و انتظار ظهور و بروز نداشت.

در میانه این دو فراکسیون است که طی هفته های اخیر بارها و بارها نام فراکسیون سومی به میان آمده است. فراکسیون سوم «اعتدال» هنوز متولد نشده، رقبای اصولگرا و اصلاح‌طلب خود را به رقابت دعوت کرده است، فراکسیونی که علت العلل شکل گیری خود را تندرو و سهم خواه بودن برخی اعضای دو فراکسیون فعلی مجلس عنوان می کند.

اما «مستقل‌ها» همان شاه کلید جریان‌ساز مجلس دهم که فراکسیون اعتدال قرار است بر روی آنها سرمایه گذاری کند. مستقل هایی که برخی از آنها هنوز خود را وارد دسته بندی های فراکسیونی مجلس نکرده اند ولی برخی دیگر که گرچه برچسب ولایت یا امید را همراه خود دارند ولی بعید به نظر نمی رسد در همین ابتدای کار، مسیر خود را از ولایتی ها و امیدی ها جدا کنند و در زیر مجموعه فراکسیونی ساکن شوند که نامش به مشی سیاسی آنها نزدیکتر است. همین امر هم نگرانی را در هر دو فراکسیون امید و ولایت ایجاد کرده است که با ریزش زودهنگام اعضا روبرو شوند.

اما ریشه آن کنار هم نشستن های اول مجلس دهم و این تلاش ها برای جدا شدن را باید در کجا جستجو کرد؟

هم‌نشینی مصلحت گرایانه اصولگرایان اعتدالی با تندروها

چند صباحی پس از اتمام انتخابات مجلس دهم و نتایج پایاپایی که حاصل شد، زمان یارگیری‌های فراکسیونی فرا رسید.اصولگرایان که در مجلس دهم با رقیبی قدرت یافته به نام اصلاح طلبان مواجه بودند، ترجیح دادند که برای ضربه نخوردن در ادامه مسیر، دست یاری به سوی هم دراز کنند.

آیت الله موحدی کرمانی پیش قدم شد تا راست‌های معتدل، پایداری‌های تندور، در کنار برخی مستقلین را زیر یک سقف جمع کند تا اگر اصولگرایان نتیجه مورد انتظار را در انتخابات بدست نیاوردند لااقل در فضای پارلمان در مقابل حریف دست بسته نباشند.

ماحصل این جلسات و دوراندیشی علی لاریجانی و تاکیدات چندین باره‌اش مبنی بر فراگیر بودن فراکسیون اصولگرایان، آن شد که فراکسیونی تحت عنوان ولایت شکل گرفت که توانست در سایه همگرایی همه اصولگرایان اعتدالی و تندروی مجلس، این جریان را در انتخابات هیات رییسه مجلس و هیات رییسه کمیسیون ها بر رقیب پیروز کند.

این فراکسیون اما با عبور از انتخابات هیات رئیسه مجلس و هیات رییسه کمیسیون ها پس لرزه‌های تغییر را در خود احساس کرد. اصولگرایان تندرو که نتوانستند، رأی خود را برای انتخابات هیئت رئیسه به کرسی بنشانند، زمانی که با حذف دهقان در انتخابات هیات رییسه دائم و قرار گرفتن علی مطهری به جای او مواجه شدند، داستان سهم خواهی خود را آغاز کردند. این اعتراض‌ها و سهم خواهی‌ها نشان داد که هم نشینی تندروها و اصولگرایان معتدل در مجلس، داستان کوتاهی بوده است، چه آنکه اهالی جبهه پایداری به اصالت خویش یعنی همان تندروی‌، همچنان پایبندند. در این میان هر چند چهره‌های وابسته به جبهه پایداری همچون نقوی حسینی هر گونه انشعاب از بدنه فراکسیون ولایت را انکار می‌کند اما این روزها شاهد پیگیری برخی از چهره‌های نزدیک به طیف اعتدالی اصولگرا برای ایجاد فراکسیون سومی منهای اهالی تندروی اصولگرا هستیم.

*فراکسیون امید و پشت پا خوردن دمادم از اعضاء

سوی دیگر تحرکات پارلمانی مختص به اصلاح طلبان مجلس دهم است،نتایج انتخابات مجلس دهم برای لیست امید خوشایند و شیرین بود، اسامی لیست های امید یکی بعد از دیگری جواز ورود به مجلس را کسب می کردند. همین امر بود که هوس تشکیل فراکسیون اکثریت مجلس را در سر این طیف از نمایندگان انداخت.

اما این خوشحالی لیست امید پس از ایجاد فراکسیون امید، رنگ باخت. فراکسیون امید که هنوز طعم شیرین برد را در دهانش مزه مزه می‌کرد، در اولین آزمون پارلمان، صندلی ریاست را به لاریجانی واگذار کرد و از 12 کرسی هیئت رئیسه نیز تنها توانست 5 کرسی را از آن خود کند.

اما تلخکامی «امید»های مجلس، محدود به انتخابات هیئت رئیسه نشد. این فراکسیون که پس از هیئت رئیسه مجلس، چشم امید خود را به کمیسیون‌های مجلس دوخته بود، به قول محمدرضا عارف با «كم‌لطفي‌ها» رو برو شد. این کم لطفی‌ها و «پشت پا خوردن‌»ها که برخی آن را از جانب اعضای اعتدالی فراکسیون امید می‌دانند، موجب شد تا فراکسیون متصل به اصلاح طلبان از دستیابی به هدفشان در کمیسیون ها جای بمانند.

همین کارشکنی‌ها در لیست امید هم موجب سر دادن زمزمه خروج برخی از اعضا شد، تا جایی که جعفرزاده به عنوان نماینده پیگیر برای ایجاد فراکسیون سوم، خبر داد که« قصد داریم بلافاصله پس از تشکیل فراکسیون مستقلان و انتخاب شورای مرکزی و هیات‌رئیسه، نخستین جلسه فراکسیون را با شخص دکتر عارف برگزار کنیم. ما می‌توانیم با یکدیگر کار کنیم و دکتر عارف را به نقطه‌ای که از آن عبور کردیم، بازگردانیم.»

*فراکسیون سوم مجلس، تهدیدی برای امید و ولایت

«پس از انتخاب رییس مجلس ما نمی توانیم با پایداری ها دور یک میز بنشینیم» این جمله‌ای است که جعفرزاده ایمن آبادی نماینده رشت آن را دلیل اصلی پیگیری برای ایجاد فراکسیون سومی به نام «اعتدال» در مجلس معرفی می‌کند.

فراکسیون اعتدال بنابر توصیف‌های انجام شده راه گریزی از تندروی‌های مجلس است. در واقع آسیب فراکسیون امید از «کم لطفی»ها و حاشیه‌سازی «تندروها»ی فراکسیون ولایت، آتشی در دو فراکسیون منتسب به اصولگرایان و اصلاح طلبان روشن کرد تا هنوز چند ماهی از شروع کار این فراکسیون‌ها نگذشته است، سخن از فراکسیون سوم با جمعی معتدل به میان بیاید.

در این میان برخی از هر دو فراکسیون تلاش می‌کنند تا ایجاد فراکسیون اعتدال را انشعابی در میدان رقیب معرفی کرده و خود را از داستان چند دسته شدن جدا کنند. اما آن زنگ خطر واحد به نام «خروج مستقلین» در هر دو فراکسیون امید و ولایت به صدا درآمده است.

خروج مستقلین از فراکسیون امید و ولایت، می‌تواند تهدیدی برای از اکثریت افتادن این دو فراکسیونی باشد که در ابتدای مجلس تلاش کردند با یارگیری از مستقلین وزن خود در مجلس سنگین تر کنند.