از تیم ملی آلمان تا ستارگان جهان

حتی ورود ستاره های فوتبال جهان هم نتوانست هواداران را جذب ورزشگاه کند.

ورود ستاره های فوتبال به ایران،ستاره هایی که خیلی ها پوسترهای آنها را روی درو دیوار اتاقشان نصب کرده بودند.تقریبا شبیه به یک رویا بود.کمتر هوادار فوتبالی فکرش را می کرد که روزی مالدینی،فیگو،کارلوس و خیلی ستاره دیگر پایشان به چمن ورزشگاه آزادی برسد و خود تماشاگران هم به آزادی بروند و از روی سکوها برایشان هورا بکشند.

اولین کاروان ستاره ها سال 83 به ایران رسید.سالی که آلمان ها به خاطر زلزله بم و برای اینکه کار خیری انجام داده باشند با ستاره های آن روز فوتبال دنیا مثل بالاک، لام، لمن، کلوزه، شواین اشتایگر، دایسلر، اشنایدر، پودولسکی و …  وارد تهران شدند.آلمان ها یک بنیاد خیریه دارند که یکی از کارهایشان انجام همین بازی های دوستانه است.البته آنها هیچ پولی را هم بابت این بازی دریافت نکردند و عواید آن،هرچه که بود را به زلزله زدگان دادند.

آن سال و با ورود تیم ملی آلمان به تهران تحول عظیمی در فوتبال ایران شکل گرفت.ورزشگاه جای سوزن انداختن نبود و برای نخستین بار پخش زنده مسابقات با 8 دوربین روی آنتن رفت.هواداران شب ودر هتل آلمان را تنها نمی گذاشتند و حتی در روز بازی هم حسابی برایشان سنگ تمام گذاشتند.هرچند تیم ملی آن مسابقه را با دو گل واگذار کرد اما صد هزار هواداری که به آزادی آمده بودند راضی بودند و هنوز هم که هنوز است از آن مسابقه به عنوان یکی از مسابقات خوب فوتبال ایران یاد می کنند.

یک سال بد و این بار هم ردپای آلمان ها در انجام بازی های دوستانه با ایران.این بار خیلی اتفاقی همه چیز فراهم شد تا بایرنی ها که برای انجام بازی دوستانه به امارات برنامه ریزی کرده بودند با لغو برنامه شان و البته دریافت 300 هزار یورو به تهران بیایند و با پرسپولیس بازی کنند.این مسابقه،شد بازی خداحافظی عابدزاده از دنیای فوتبال.روزی که عقاب در آغوش اولیور کان قرار گرفت و با اشک برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

دعوت از تیم اول آلمان آنقدر برای هواداران ایرانی جذاب بود که حتی آنهایی هم که طرفداراستقلال بودند برای تشویق به آزادی رفتند و بعضی ها شب را برای اینکه بتوانند با بالاک،اولیور کان و …عکس یادگاری بگیرند بیرون از هتل ماندند.آن زمان استقبال آنقدر زیاد بود که بلیت های این مسابقه در بازار سیاه چند برابر قیمت به فروش رفت و خیلی ها هم پشت درهای بسته ماندند تا ناکام بزرگ این مسابقه لقب بگیرند.البته آن زمان هنوز گرفتن عکس های سلفی با بازیکنان مد نشده بود با این حال خیلی ها در فرودگاه،در هتل و حتی در زمین چمن ستاره های محبوب خودشان را گیر آوردند و با آنها عکس یادگاری گرفتند.نا منظمی برای برگزاری این بازی خیلی توی چشم می زد و حتی در کنفرانس مطبوعاتی،وقتی ماگات داشت برای خبرنگاران حرف می زد همزمان با ورود علی پروین به سالن فریادهای ” سلامتی سلطان صلوات” بلند شد تا سرمربی بایرن با تعجب برای ثانیه هایی حرف هایش را قطع کند.

اوج قصه اما زمان ورود تیم آث میلان به تهران بود.تیمی که حضور یک ستاره در آن کافی بود تا 4 هزار نفر را برای استقبال به فرودگاه بکشاند.4 هزار هواداری که یک صدا فریاد می زدند :«مالدینی.»

ستاره های میلان که بازیکنانی مثل فرانکو بارزی،گتوزو  و ….را با خودشان به تهران آورده بودند 220 هزار بورو برای این بازی دریافت کردند که فقط 20 هزار یوروی آن مختص به مالدینی بود.آن تیم ستاره های زیادی داشت اما برای طرفداران فوتبال ایران مالدینی چیز دیگری بود.

این مسابقه فوتبال در قالب یک بازی رسمی برگزار شد( تقریبا 60 هزار نفر این مسابقه را از نزدیک تماشا کردند) اما به هم ریختگی زیادی داشت و باعث شد ستاره های سابق میلان کمی کلافه شوند.با این حال استقبال از آنها خیلی خوب برگزار شد و داشتن کلوپ های  رسمی میلانی ها در ایران،صفحه های هواداری و …باعث شد تا همه “عشق میلان ها”برای تیم محبوب شان سنگ تمام بگذارند.با این حال نمی شود به راحتی از کنار هرج و مرج های به وجود آمد به راحتی عبور کرد.در عکس های به جا مانده از حاشیه های این مسابقه به خوبی می شود مشاهده کرده که بعضی ها از سر و کول مالدینی بالا رفته اند!

به بازی ستارگان جهان می رسیم.تیمی که 80 درصد آن را ستاره های سابق رئال مادرید تشکیل می دادند.در این تیم آنقدر ستاره وجود داشت که خیلی ها باورشان نمی شد آنها دارند روی چمن های ورزشگاه آزادی رژه می روند!فیگو،کارلوس،سالگادو،هیرو،داویدز،ویتور بایا،دسایی و …نام این بازیکن ها را تریلی هم نمی تواند بکشد اما استقبال مردم برای دیدن این همه ستاره چندان خوب و دلچسب نبود.مسابقه ای که برای حمایت از بیماران ام.اس برگزار شد.

حاشیه در این مسابقه بیشتر از سه بازی بود.از همان ورود سالگادو و کارلوس به ایران گرفته (که یک نفر با دست به پشت گردن کارلوس کوبید) تا بی نظمی هایی که برای اسکان آنها و ….به وجود آمد.هیجان دیدن این ستاره ها به اندازه ای بود که این بار خیلی هموطنان ما به صورت كاملاً غريزي و هول‌هولكي به اين سو و آن سو مي‌دویدند. انگار که در فرودگاه زلزله آمده و اينها دنبال پناهگاه هستند.

قیافه ستاره های فوتبال جهان در این لحظه تماشایی بود.همه هول کرده بودند و باید گفت که جنبه دیدن این همه ستاره در کنار هم را نداشتند.شرایط طوری پیش رفته بود که فیگو می خواست پاسپورتش را بگیرد و به کشورش برگردد! با همه این اوصاف آنها وارد ایران شدند اما بر خلاف چند بازی قبل هواداران زیادی مقابل هتل تجمع نکرده بودند.نه تنها قابل هتل بلکه در روز بازی هم استقبال خوبی از این همه ستاره نشد.مسابقه ای که برایش برنامه نود اختصاصی گذاشتند و در روز جمعه و در بهترین ساعت ممکن برگزارش کردند تا مردم به تماشایش بنشینند اما ….مسئول بلندگوی ورزشگاه آزادی تلاش زیادی کرد تا با بیان اینکه 50 هزار نفر به آزادی آمده اند تعداد هواداران را بالا ببرد اما همه آنهایی که به ورزشگاه می روند به خوبی می دانند که ظرفیت تکمیل طبقه اول ورزشگاه 35 تقریبا  هزار نفر است.مگر دیگر باید ستاره هایی معروف تر از فیگو،روبرتو کارلوس و …به ایران بیایند که هواداران ورزشگاه را پر کنند؟البته بخشی از این اتفاق را می شود به حساب دل زدگی مرم از فوتبال گذاشت و بخش دیگری را هم به بچه های نسل دهه 70 ربط داد.نسلی که چندان بازی کوتو، هیرو و دوستانش را به یاد نمی آورد اما شاید اگر هواداران استقلال،پرسپولیس و حتی تراکتوری ها منسجم بودند شاید در روز این بازی مهم که برای حمایت از بیماران ام.اس بود جایگاه خالی در ورزشگاه آزادی پیدا نمی شد.