وقتی نشنال جئوگرافیک رقبا را متحیر می‌کند

به گزارش خبرگزاری خبرهدف این شبکه در عین‌ حال که در یک سال گذشته پول بیشتری برای ساخت تعداد کمتری برنامه خرج کرده،  زمان تبلیغات را هم تا ۵۰ درصد کاهش داده است. نشنال جئوگرافیک در یک سال گذشته با صرف ۴۰۰ میلیون دلار ۱۵۰ ساعت برنامه تولید کرده است در حالی که سال پیش از آن با صرف ۳۰۰ میلیون دلار ۴۵۰ ساعت برنامه تولید کرده بود.

نشنال‌جئوگرافیک با این تغییر رویه مسیر شبکه موفق «اچ‌بی‌او» را پی‌ گرفته است. حال پرسش این است که این تغییرات نشنال‌جئوگرافیک را به سوی موفقیت هدایت خواهد کرد یا نه؟‌

خیلی از فعالان دنیای برنامه‌های تلویزیونی پاسخ‌شان به این پرسش منفی است. اما جیمز مرداک که اکنون دومین سال ریاست بر کمپانی فاکس قرن بیست‌ویک را طی می‌کند، به ثمربخش بودن تغییرات جسورانه خود در آینده اطمینان دارد. او اعتقاد دارد که این تنها راه نجات شبکه‌هایی مانند نشنال جئوگرافیک در دنیای به سرعت در حال تغییر رسانه‌ها است.

کمپانی فاکس مالکیت بخش اعظم سهام شبکه نشنال‌جئوگرافیک را در اختیار دارد. جیمز مرداک پسر کوچک روپرت مرداک غول رسانه‌ای و بنیان‌گذار کمپانی فاکس قرن بیست‌ویکم از نزدیک به دو سال پیش ریاست این کمپانی را در اختیار دارد. او در نخستین گا‌م‌ها به این اعتقاد رسیده است که دیگر نمی‌توان به شیوه گذشته در بازار رقابتی دنیای سرگرمی دوام آورد. او درباره شبکه نشنال‌جئوگرافیک گفت:‌ «باید در پلتفرم‌های مختلف تقاضا ایجاد کرد. یکی از راه‌های ایجاد تقاضا ساختن برنامه‌هایی بزرگ است که توجه مردم را به خود جلب کنند. در این بازار تنها راه نجات یافتن این است که قابلیت بازتولید نداشته باشید.»

کمپانی فاکس قرن بیست‌ویکم سال گذشته هلدینگ تجاری جامعه نشنال جئوگرافیک» را به قیمت ۷۲۵ میلیون دلار خرید و شرکای نشنال جئوگرافیک را پایه گذاشت. این کمپانی تازه شامل نشریات کاغذی، تلویزیون، نقشه‌ها، رسانه‌های دیجیتال و رسانه‌های کودکان بود. جامعه نشنال جئوگرافیک اما پس از آن همچنان به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی به حیات خود ادامه می‌دهد.

شبکه‌هایی مانند نشنال‌جئوگرافیک که سال‌ها بدون احساس هیچ گونه خطری به حیات خود ادامه می‌دادند، اکنون خطر را بیخ گوششان حس می‌کنند و برای ادامه حیات در دنیای فردا تقلا می‌کنند. تماشاگران جوان دیگر به شبکه‌ها اهمیت چندانی نمی‌دهند و بیشتر در دنیای سرویس‌های ویدئو هنگام درخواست (on-demand) سیر می‌کنند. در حقیقت دیگر مردم از پرداخت پول برای شبکه‌هایی که به ندرت تماشا می‌کنند، خسته شده‌اند و مشتری این شبکه‌ها هر روز کمتر می‌شود. اینجاست که تحلیل‌گران می‌گویند: «نشنال‌جئوگرافیک از آن دست شبکه‌هایی نیست که باید داشته باشید.»

ساخت سریال‌های با کیفیت بالا نشانی از تلاش نشنال‌جئوگرافیک برای جلوگیری از این رویداد است. کمپانی فاکس علاوه بر این امیدوار است تا با این کار توزیع‌کنندگانی مانند کامکست و ای‌تی‌اندتی را قانع کند که برای پخش این شبکه پول بیشتری بپردازند. این شبکه در حال حاضر ۹۱ میلیون مشترک در ایالات متحده آمریکا دارد و از هر مشترک ماهانه ۲۳ سنت پول می‌گیرد که مبلغ بسیار کمی است. برای مقایسه شبکه دیسکاوری دو برابر این مبلغ را از مشترکین خود دریافت می‌کند.

در حقیقت برنامه کمپانی فاکس برای نشنال‌ جئوگرافیک همانند همان کاری است که این شرکت با شبکه اف‌ایکس کرد. اف‌ایکس شبکه مادر درام‌هایی مانند «فارگو» است.

کورتنی مونورو از سال گذشته مدیریت اجرایی نشنال جئوگرافیک را در دست گرفته است. او پیش از آن بخش بازاریابی شبکه اچ‌بی‌او را در دست داشت. مونورو با این عقیده که هوشمندی با سرگرمی یک جا جمع نمی‌شود، مخالف است.

مینی سریال «مریخ» نشان تغییر مسیر شبکه نشنال‌ جئوگرافیک است. گروهی کار ساخت این مینی سریال را برعهده گرفته‌اند که دو نفرشان یعنی ران هاوارد و برایان گریزر بردن جایزه اسکار را در کارنامه کاری دارند. در این مینی‌سریال درام فیلمنامه‌دار با صحنه‌های مستند ترکیب می‌شوند. داستان این مینی‌سریال درباره تلاش‌های انسان برای سفر و سکونت در سیاره سرخ است. قسمت داستانی سریال به ماموریت گروهی در سال ۲۰۳۳ در مریخ می‌پردازد. در باقی قسمت‌های سریال گفت‌وگوهای تخصصی با دانشمندان و تصاویری از فضاپیمای اسپیس‌ایکس از کمپانی ایلان ماسک گنجانده شده است.

«مریخ‌» تنها پروژه از این دست در نشنال‌جئوگرافیک نیست. سریال متنوع «نبوغ / Genius» و مینی سریال «دندان اژدها / Dragon Teeth» دو نمونه دیگر از این دست محصولات پرهزینه هستند.

بیشتر آن‌چه کمپانی فاکس در نشنال‌ جئوگرافیک انجام می‌دهد درست برخلاف متدهای رایج تجاری است و رقبای این شبکه را کاملا متحیر کرده و به فکر فرو برده است. این درست که داشتن محصولات ویژه و خاص خیلی خوب هستند، اما این شبکه با ساعات خالی باقیمانده در این میان چه می‌کند؟‌ اصلا از چه زمانی قوانین رقابت عوض شده‌اند؟‌

نشنال جئوگرافیک در آخرین اقدام شگفت‌انگیز خود با خرید مستند «پیش از سیل»‌ رقبایش را به حیرت فرو برد. آن‌ هم نه برای میلیون‌ها دلاری که برای برای مستند تازه لئوناردو دی‌کاپریو و تیمش هزینه کرد بلکه اقدام بعدی شبکه حیرت‌انگیز بود. نشنال جئوگرافیک پس از چند بار نمایش، این مستند را به صورت رایگان در یوتیوب در دسترس عموم قرار داد.

اینجا است که مدیران نشنال جئوگرافیک در پاسخ این اقدام خود را در جهت سودآوری مستقیم نمی‌دانند و عرضه رایگان مستند دی‌کاپریو را اقدامی در جهت تبلیغ برند خود می‌بینند. هر چه باشد این شبکه سال ۱۸۸۸ به عنوان یک جامعه علمی که خود را وقف گسترش دانش جغرافیا کرده بود، بنیان گذاشته شد. کریستوفر آلبرت سخنگوی این کمپانی با اشاره به ۶۴ میلیون بازدید جهانی مستند «پیش از سیل» گفت: «این از نظر ما یک موفقیت بزرگ است.»