هارپ آمریکایی‌ها عامل زلزله‌های ایران است؟

به گزارش خبرهدف ،خیلی‌ها در روزها و هفته‌های اخیر شایعاتی از این دست شنیده‌اند: «هارپ، يك سلاح آمريكايي مخرب و مخفي است كه ميتواند دنيا را به نابودي بكشاند.»، یا زلزله‌های اخیر ایران همه زیر سر هارپ است!

پروژه‌ی هارپ برنامه‌ پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا است که شامل یک رصدخانه و محوطه‌ای به مساحت ۳.۱۱ هکتار می‌شود.

آنتن‌هاي هارپ امواج راديويي را مستقيما به سمت بالا، به سوي يونوسفر ارسال مي‌كنند. حرارتي‌كه در نتيجه‌ي اين امواج ايجاد مي‌شود در يونوسفر موجب پديد آمدن بي‌نظمي‌هايي در تراكم الكترون‌هاي اين ناحيه مي‌شوند. اين بي‌نظمي‌‌ها اجازه مي‌دهند تا امواج ارسالي از ماهواره‌ها بدون برخورد به يونوسفر به زمين برسند.

در محوطه این پروژه، ۱۸۰ آنتن فرکانس بالا قرار دارند که ارتفاع هرکدام از آن‌ها به حدود ۲۲ متر می‌رسد. هر یک از این آنتن‌ها دست‌بالا ۳۶۰۰ کیلووات توان دارند، یعنی چیزی حدود ۷۵ برابر یک ایستگاه رادیویی معمولی که البته این مقدار انرژی، کسر بسیار ناچیزی از میزان تشعشعاتی است که در هنگام یک توفان خورشیدی معمولی به زمین می‌رسد. با وجود آن‌که رصدخانه به‌طور مستمر کار می‌کند، آنتن‌های فرکانس بالا، تنها در مواقعی خاص مانند زمان‌هایی که فعالیت تحقیقاتی بخصوصی موردنیاز باشد به کار می‌افتند. چنین وضعیتی تقریبا ماهی یک‌بار پیش می‌آید.

شایعه‌ها از کجا شروع شد؟
–  هوگو چاوز، رييس جمهور سابق ونزوئلا اولين كسي بود كه نام هارپ را به عنوان يك سلاح مخفي بر سر زبان‌ها انداخت. بعد از زلزله هاييتي كه با شدت 7 ريشتر در سال 2010 باعث خرابي بخش‌هاي زيادي از اين كشور شد. او ارتش آمريكا را بابت اين زلزله مقصر دانست و گفت، يك «سلاح حوزه هواشناسي» توسط اين كشور راه‌اندازي شده كه دنبال «مقابله با خداوند» است.

–  مدتي بعد، يك روزنامه اسپانيايي مقاله‌اي منتشر كرد كه با آوردن نقل قول «چاوز» ادعا كرده بود: «ارتش آمريكا يك سلاح ساخته كه مي‌تواند چند زلزله در سواحل هاييتي راه بيندازد. اين زلزله يك پروژه تمريني بوده و هدف اصلي، نابودي ايران است.»

–  نصرت ميرزا، يك ستون‌نويس مطبوعاتي نفر بعدي بود كه ادعا كرد، زلزله 11 مارس 2011 در هاييتي كار «سلاح مخفي» آمريكا بوده است. او ادعا كرد، سونامي بزرگ ژاپن اولين پروژه مخرب اين سلاح بوده كه قرار بود بسيار بزرگ‌تر از اين حرفها باشد، چنان‌كه مي‌خواستند لقب «دومين حمله اتمي آمريكا» را به آن بدهند. او اسم اين سلاح را «سفينه فضايي X=37B» گذاشت كه شش روز بعد از فرود آمدن در هاييتي باعث زلزله شده بود!

–  شايعه هارپ آن‌چنان بالا گرفته بود كه چند سال بعد، تقريبا هر پديده‌اي را به آن مرتبط مي‌كردند. سه سال بعد از زلزله هاييتي و ادعاي هوگو چاوز، «استفاني پاپاس»، روزنامه‌نگار ارشد علمي در «لايو ساينس» دراين‌باره نوشت: «اين روزها شرايط طوري شده كه هر پديده‌اي كه فكرش را بكنيد، به هارپ ارتباط مي‌دهند. اين پديده ممكن است يك حادثه طبيعي مثل سيل و زلزله يا پژوهشي خاص مثل كنترل ذهن آدم‌ها باشد. در هر صورت، هارپ مقصر است.»

همه چیز زیر سر هارپ است؟

متأسفانه باید به نظریه‌پردازان توطئه و طرفدارانشان بگوییم که هارپ به‌هیچ‌عنوان قادر به دست‌کاری آب‌وهوا نیست. امواج راديويي مخابره‌شده به ‌وسیله‌ی هارپ نمی‌تواند توسط تروپوسفر (troposphere) یا استراتوسفر (stratosphere) جذب شوند. تنها یونوسفر (ionosphere) است که این امواج را جذب می‌کند و خب، چندین کیلومتر با بالاترین لایه‌های اتمسفری فاصله دارد.

بخش‌های مختلف لایه‌ی یونوسفر تقریبا به‌صورت دائم و هر روزه با امواج و تشعشعات خورشیدی ساخته و جایگزین می‌شوند. شب‌هنگام، سطح یونیزه شدن در ارتفاع پایین‌تر یعنی بین هشتاد تا صدوشصت ‌کیلومتری به‌سرعت کم می‌شود، اما در ارتفاعات بالاتر یعنی ارتفاع بالاتر از ۳۲۰ کیلومتر تقریبا تمام شب طول می‌کشد تا این بخش‌های یونیزه‌شده پراکنده شوند. در طول شب، زمانی که یونوسفر طبیعی در وضعیت حداقلی خود قرار دارد، هارپ می‌تواند نوعی شفق قطبی ضعیف را تولید کند. البته با این‌که این امواج، تأثیر زیادی ندارند، اما می‌توان با دستگاه‌های خاص رصد، تأثیرشان را دید. در طول روز، امواج خورشیدی آن‌قدر با قدرت یونوسفر را یونیزه می‌کنند که اثرات بسیار ضعیف هارپ نمی‌توانند کوچک‌ترین تأثیری بر این لایه بگذارند. بنابراین به‌محض این‌که آنتن‌های هارپ خاموش شوند، اثرات آن تقریبا بلافاصله از بین می‌روند.

چرا هارپ نمي‌تواند باعث زلزله و سانحه‌هاي طبيعي شود؟

1-    براي اين‌كه هارپ – يا هر سلاح ديگري- باعث زمين‌لرزه شود، بايد روي زمين‌كره – يعني زير زمين – تاثير بگذارد نه روي هوا و اتمسفر

2-    بعد از وقوع زلزله احتمال تغييراتي در جو زمين وجود دارد اما نه قبل از آن. در واقع جو زمين باعث زلزله نيست.

3-    انرژي كه آنتن‌هاي هارپ ايجاد مي‌كنند، بعد از رسيدن به بخش‌هاي بالايي جو زمين انرژي بسيار كمي دارد، حتي كمتر از يك اجاق مايكروويو. با اين حساب بايد تغيير ملموسي در جو نمي‌شود.